ΘΕΜΑ: "ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΜΑΔΑΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"
Λήψη αρχείου pdf
(1) Φυσικοθεραπευτής Π.Ε 18.24, Νοσηλευτής, Εργαστηριακός Συνεργάτης Τμ. Φυσικοθεραπείας Α.Τ.Ε.Ι Πάτρας.
(2) Τακτικός καθηγητής της Διδακτικής Μεθοδολογίας στο παράρτημα Πάτρας της ΑΣΠΑΙΤΕ.
(3) Πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης. Μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο ΤΕΦΑΑ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Τα μυοσκελετικά προβλήματα, συγγενή ή επίκτητα, προσβάλλουν μια μερίδα ανθρώπων δημιουργώντας τους άλλοτε μικρότερες και άλλοτε μεγαλύτερες οργανικές ή κινητικές δυσλειτουργίες, πόνο και κακή ποιότητα ζωής. Αυτού του είδους τα προβλήματα μπορούν να εμφανιστούν σε ανθρώπους όλων των ηλικιών. Ο εντοπισμός τους, τις περισσότερες φορές, γίνεται τυχαία λόγω των συμπτωμάτων που δημιουργούν και που οδηγούν τους ανθρώπους στο γιατρό για έλεγχο. Θα ήταν βεβαίως πολύ πιο αποτελεσματικό, ως προς την ανακούφιση τον συμπτωμάτων και την πρόληψη από δευτερογενώς δημιουργούμενες επιπλοκές, να εντοπίζονται τα προβλήματα αυτά με προληπτικούς ελέγχους. Το σχολείο είναι ένας από τους πλέον κατάλληλους χώρους όπου μπορούν να εντοπισθούν και να διαγνωστούν τέτοιου είδους προβλήματα αφενός διότι σ΄ αυτό μπορούν να εξετασθούν μεγάλες ομάδες ανθρώπων αφετέρου διότι οι άνθρωποι αυτοί είναι μικρής ηλικίας και κατά συνέπεια ο εντοπισμός των όποιων προβλημάτων είναι, τις περισσότερες φορές, έγκαιρος.
Δράσεις προς την κατεύθυνση του εντοπισμού προβλημάτων όπως αυτά που προαναφέρθηκαν, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και μέσα από τα προγράμματα Αγωγής Υγείας. Η τελευταία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ορίζεται ως η εκπαιδευτική διαδικασία που αποβλέπει στη διαμόρφωση ή την τροποποίηση προτύπων συμπεριφοράς, τα οποία οδηγούν στην προάσπιση και βελτίωση του επιπέδου υγείας (στο Γκούβρα κ.α., 2002, σελ.18).
Σχετικώς με την Αγωγή Υγείας, η Περάκη (1994) ισχυρίζεται ότι «τα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται το σώμα τους, για να μπορέσουν να καθορίσουν, όσο εξαρτάται από αυτά, την υγεία τους. Να αισθανθούν ότι κρατούν την υγεία τους στα χέρια τους είτε ως άτομα ελέγχοντας τις συμπεριφορές τους, είτε σαν πολίτες διεκδικώντας σωστά και αποφασιστικά αυτά που δικαιούται κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους και να κατανοήσουν ότι ελευθερία και κριτικό πνεύμα, γνώση και υγεία είναι έννοιες στενά συνδεδεμένες». Κατά τους Ζυμβρακάκη & Αθανασίου (2003) «το ζητούμενο δεν είναι η ενδυνάμωση της κανονιστικής διάταξης (τήρηση των επιμέρους κωδίκων και επιμέρους οδηγιών και απαγορεύσεων), αλλά η συνολικότερη παροχή ενός συνεκτικού συστήματος γνώσεων έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν από μόνα τους να ελέγχουν τους παράγοντες που συμβάλλουν στη διατήρηση της υγείας τους»
...Για τη συνέχεια της δημοσίευσης επικοινωνήστε μαζί μας.
