Ο όρος θλάση αναφέρεται στην κάκωση των ιστών του σώματος, η οποία δε συνοδεύεται απαραίτητα από βλάβη της συνέχειας του δέρματος και που δημιουργείται από κάποια μηχανική βλάβη. Όταν γίνεται αναφορά στη θλάση μυϊκών ομάδων συνεπεία καταπόνησης – υπέρχρήσης και κυρίως στην ειδικότητα της ορθοπεδικής, η λέξη προσδίδει την έννοια της ρήξεως, της λύσης της συνέχειας του μυός και όχι την έννοια της σύνθλιψης.
Η Αντωνία υπέστη θλάση στο γαστροκνήμιο και επέστρεψε από την προετοιμασία της στην Κύπρο εσπευσμένα. Η βάδιση λόγω πόνου καθίσταται αδύνατη. Στο video αναδεικνύεται η άμεση και εμφανής βελτίωσή της 30' μετά τη θεραπευτική μας παρέμβαση με Laser.
Ανατομία
Ο γαστροκνήμιος μυς (Gastrocnemius muscle) σχηματίζεται από τρεις επί μέρους μυς. Συγκεκριμένα σχηματίζεται: α) από τον πιο ογκώδη Δικέφαλο γαστροκνήμιο μυ, β) τον υποκνημίδιο και γ) τον μακρύ πελματικό μυ, ο οποίος είναι ισχνός και αδύνατος και ο οποίος απουσιάζει εκ γενετής σε ποσοστό της τάξεως του 5- 10 % των ανθρώπων.
Ο δικέφαλος γαστροκνήμιος εκφύεται με την έσω κεφαλή του, πάνω από τον έσω μηριαίο κόνδυλο και την έξω κεφαλή του, πάνω από τον έξω μηριαίο κόνδυλο.
Ο υποκνημίδιος εκφύεται από την κεφαλή και το άνω τριτημόριο της ραχιαίας επιφάνειας της περόνης, από τη μεσότητα της κνήμης και από το τενόντιο τόξο (εκφυτικό τενόντιο τόξο του υποκνημιδίου) .
Ο μακρός πελματικός εκφύεται από την περιοχή της έξω κεφαλής του γαστροκνημίου, πάνω από τον έξω μηριαίο κόνδυλο και από τον αρθρικό θύλακο της άρθρωσης του γόνατος.
Και οι τρείς Συνενώνονται σε κοινό καταφυτικό τένοντα σχηματίζοντας τον Αχίλλειο τένοντα ο οποίος καταφύεται στο κύρτωμα της πτέρνας.
Επιδημιολογία
Η ρήξη του γαστροκνημίου μυός ανήκει στα σύνδρομα υπέρχρησης και στις κακώσεις των αθλητών, παρότι αφορά συχνότερα μεσήλικες που ασχολούνται με ακατάλληλα για την ηλικία τους αθλήματα, σε ακατάλληλες συνθήκες ή ανήκουν στους αθλητές του «Σαββατοκύριακου». Αναλογικά φαίνεται να προτιμά περισσότερο τους άνδρες από ότι τις γυναίκες σε ποσοστό 4:1. Οι ρήξεις των μυϊκών ινών είναι δυνατόν να συμβαίνουν σταδιακά και η εκλυόμενη συμπτωματολογία να είναι ανάλογη του μέγεθός τους, ενώ το ίνωμα και το αιμάτωμα είναι δυνατόν να εγκατασταθούν μετατραυματικά.
Κλινική Εικόνα
Η αίσθηση της ρήξης του γαστροκνημίου μυός περιγράφεται σαν ένα οξύ χτύπημα ή τρύπημα στη γάμπα. Άλλοτε πάλι σαν αίσθηση σφιξίματος και προοδευτικά αυξανόμενου πόνου. Στο οξύ στάδιο ο πόνος αναπαράγεται κατά την ψηλάφηση, ο ασθενής αδυνατεί να βαδίσει ενώ είναι δυνατόν να παρατηρηθεί αιμάτωμα από μικρορήξεις τριχοειδών αγγείων, το οποίο βεβαίως και δε θα πρέπει να συγχέεται με θρομβοεμβολή. Η παρουσία οιδήματος πολλές φορές καθίσταται εμφανής. Ο ασθενής διευκολύνεται στη βάδιση με το πέλμα σε πελματιαία κάμψη, γεγονός που μπορεί επιτευχθεί με την προσθήκη τακουνιού έσω του υποδήματος. Κατά το υποξύ στάδιο τα εγκατεστημένα συμπτώματα αρχίζουν να τείνουν σε αποδρομή ενώ η εκχύμωση, λόγω των μικρορίξεων των τριχοειδών αγγείων είναι δυνατόν να είναι εμφανής και η οποία δεν θα πρέπει να προκαλεί καμία ανησυχία αλλά να εκλαμβάνεται ως μια φυσιολογική βιολογική διαδικασία επανασυγκρότησης της περιοχής.
Θεραπεία
Η ρήξη του γαστροκνημίου είναι αυτοϊάσημη και πολύ σπάνια θα απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση μετατραυματικού ινώματος.
Κατά την οξεία φάση και άμεσα μετά τον τραυματισμό ο πάγος θα ελαττώσει την πιθανή μικροαιμορραγία και το οίδημα και θα καταστείλει τον πόνο. Η τοποθέτηση του πάγου δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 10’ διότι είναι δυνατόν να προκαλέσει αντανακλαστική υπεραιμία με ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά για τα οποία προτάθηκε. Η τοποθέτηση του άκρου ποδός σε πελματιαία κάμψη προσφέρει επιπρόσθετη βοήθεια διότι ο γαστροκνήμιος δεν διατείνεται και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αποφυγή της έκλυσης του πόνου αλλά και της επιδείνωσης της ρήξης. Προς αυτή την κατεύθυνση η τοποθέτηση ενός υποπτερνίου τακουνιού συμβάλει σημαντικά.
Η φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη αποτελεί θεραπευτική επιλογή του θεράποντος ιατρού και μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη μείωση του οιδήματος και του πόνου.
Η φυσικοθεραπεία αν και σε πρώτο χρόνο μπορεί να αποτελέσει κύρια θεραπευτική παρέμβαση, η οποία έχει τον ίδιο στόχο με τη φαρμακευτική αγωγή δηλ. την καταστολή του οιδήματος, τον περιορισμό του πόνου, αλλά και την πρόληψη από το δευτερογενώς επερχόμενο μετάτραυματικό ίνωμα, σε δεύτερο χρόνο είναι αναντικατάστατη λόγω του ότι στοχευμένα και μόνο αυτή μπορεί και πρέπει να αποκαταστήσει τη μυϊκή αδυναμία αλλά και την αυξημένη ικανότητα της ελαστικότητας του γαστροκνημίου μυός που καθίσταται απαραίτητη προκειμένου να περιορίσει στο ελάχιστο την πιθανότητα υποτροπής του.
Η φυσικοθεραπεία διαθέτει μέσα που είτε σε συνδυασμό είτε ως μονοθεραπεία είναι ικανά να επισπεύσουν τη βιολογική επαναδιοργάνωση και κατά συνέπεια να επιταχύνουν το χρόνο επανένταξης του τραυματία στις προηγούμενες δραστηριότητές του.
Η παραμετροποίηση των μέσων ή των θεραπευτικών πρωτοκόλλων έγκειται στην ικανότητα και την επιστημονική κατάρτιση του κάθε φυσικοθεραπευτή που σε συνεργασία με το θεράποντα ιατρό θα σχεδιάσουν το καλύτερο θεραπευτικό πλάνο για τον ασθενή τους.
Συντάκτης: Γιώργος Μώρος PT MSc
Eνημέρωση: Θα θέλαμε να τονίσουμε στους αναγνώστες της ιστοσελίδας μας ότι οι παρεχόμενες γνώσεις δεν επιβάλλονται και κατ' αυτήν την έννοια δεν είναι απαραίτητο να γίνονται αποδεκτές. Η ιστοσελίδα λειτουργεί πάντοτε συμβουλευτικά, δεν υποκαθιστά το θεράποντα ιατρό σας ή το φυσικοθεραπευτή σας και η τελική απόφαση της οποιασδήποτε επιλογής γίνεται πάντα με δική σας ευθύνη.
